Το καταλάβαμε έως και το εμπεδώσαμε, πως οι βορειοκεντρικοί φίλοι μας, το πίνουν.... με γλυκάνισο το τσίπουρο!
Και μπορεί οι Κρητικοί, να μην περίμεναν στον τόπο τους να βρεθούμε, για να γευτούμε τις ρακές τους, και πεσκέσι να τις έφεραν μαζί τους στας Αθήνας, αλλά ο φίλος της Ονειροπαγίδας, Φίλιππος Κωνσταντινίδης μόνο θεωρητικά μας έπεισε για την ποιότητα του Βολιώτικου τσίπουρου, δεδομένου ότι στάλα απο τα χεράκια του δεν είδαμε....
Απαράβατος όρος(!!!) του Φίλιππου για να πιούμε τσίπουρο με γλυκάνισο Βόλου, είναι την πόλη του να επισκεφτούμε...
Οπότε μένοντας στη θεωρία, υπερνικά η πράξη και "άξια" θα συνεχίσουμε να αναφωνούμε, για τη μουρνόρακη και τη τσικουδιά την Κρητική.
ΥΓ. Πάντως το χαμόγελο δεν το τσιγκουνεύτηκε ο Φίλιππος, ειδικά στους φίλους του, όπως είναι ο Νεκτάριος Πετράκης.
Απαράβατος όρος(!!!) του Φίλιππου για να πιούμε τσίπουρο με γλυκάνισο Βόλου, είναι την πόλη του να επισκεφτούμε...
Οπότε μένοντας στη θεωρία, υπερνικά η πράξη και "άξια" θα συνεχίσουμε να αναφωνούμε, για τη μουρνόρακη και τη τσικουδιά την Κρητική.
ΥΓ. Πάντως το χαμόγελο δεν το τσιγκουνεύτηκε ο Φίλιππος, ειδικά στους φίλους του, όπως είναι ο Νεκτάριος Πετράκης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου