Ο 33χρονος Hughes ξεκίνησε από το Λίβερπουλ την πρωτοχρονιά του 2009 και χρησιμοποίησε λεωφορεία, καράβια, ταξί, τρένα και τα πόδια του, για να ολοκληρώσει σε τέσσερα χρόνια (για την ακρίβεια 1.426 ημέρες) μία διαδρομή σχεδόν 260.000 χλμ.
Επισκέφθηκε και τα 193 κράτη-μέλη του ΟΗΕ και 201 κράτη συνολικά. Ανάμεσα τους, η Ταΐβάν, το Βατικανό, η Παλαιστίνη, το Κόσοβο, η Δυτική Σαχάρα, αλλά και τα τέσσερα μέλη του Ηνωμένου Βασιλείου.
Ωστόσο, λίγο πριν τερματίσει το τιτανοτεράστιο ταξίδι του, οι επικεφαλής της κριτικής επιτροπής των ρεκόρ Guinness, δεν τον είχαν ενημερώσει ότι η προσπάθεια του βγήκε άκυρη, καθώς είχε εισέλθει στη Ρωσία χωρίς να έχει πάρει τη σχετική άδεια από τη ρωσική κυβέρνηση.
Η επιτροπή, ενημερώθηκε μάλιστα για το πέρασμα του από ρωσικά εδάφη, από τις συνεντεύξεις που έδωσε μετά τον πολυαναμενόμενο τερματισμό του.
Ο Graham έλαβε ένα σχετικό γράμμα που τον ενημέρωνε για την απόφαση της επιτροπής. Στη συνέχεια πήγε στην Πολωνία, όπου και έλαβε τη σχετική βίζα για να είναι απολύτως νόμιμος. Τώρα, περιμένει την τελική απόφαση των "Κεφαλιών" των Guiness.
Η αποχή από τις διεθνείς πτήσεις τον βοήθησε να κρατήσει το κόστος σε πολύ χαμηλά επίπεδα, καθώς οι εβδομαδιαίες δαπάνες του δεν ξεπέρασαν τα 80 ευρώ. Συνολικά, γύρισε τον κόσμο με ένα μπάτζετ που δεν ξεπερνούσε τα 15.000 ευρώ.
"Αγαπώ τα ταξίδια και υποθέτω ότι ήθελα να δω εάν ήταν εφικτό για ένα άτομο να διασχίσει χωρίς διακοπές όλα αυτά τα μέρη", είχε δηλώσει ο ίδιος, από την Τζούμπα, την πρωτεύουσα του Νότιου Σουδάν.
Το Νότιο Σουδάν αποτέλεσε και τον τελικό προορισμό του, καθώς είναι το νεαρότερο υφιστάμενο κράτος στον κόσμο, μετά την απόσχισή του από το Σουδάν.
Ο Hughes κατά τη διάρκεια του ταξιδιού κινηματογραφούσε την πορεία του για ένα ντοκιμαντέρ που υπογράφει ο ίδιος, ενώ συμμετείχε στην προσπάθεια συλλογής χρημάτων για το Water Aid, από φιλανθρωπίες.
"Σήμερα το κυρίαρχο συναίσθημα είναι η τεράστια ευγνωμοσύνη σε κάθε έναν σε όλο τον κόσμο που με βοήθησε, με μετέφερε, με φιλοξένησε, ή απλώς μου έδωσε χρήσιμες οδηγίες. Υπήρχαν στιγμές, όπως σε ένα σταθμό λεωφορείων στην Καμπότζη τα ξημερώματα, ή πάνω σε καρότσες φορτηγών με φρικτά φορτία, που αναρωτιόμουν γιατί το κάνω αυτό. Αλλά πάντα έβρισκα λόγο να συνεχίσω", είπε ο ίδιος σε πρόσφατη συνέντευξη του.
Το κολύμπι σε μία λίμνη γεμάτη μέδουσες στο αρχιπέλαγος του Παλάου στον Ειρηνικό, η παρακολούθηση της τελευταίας εκτόξευσης διαστημικού λεωφορείου στη Φλόριντα των ΗΠΑ, ή ο χορός μαζί με τους πρωτόγονους στην Παπούα Νέα Γουινέα, ήταν από τις πιο έντονες αναμνήσεις, που ανακαλεί.
"Με ρώτησαν πώς πήγα στο Αφγανιστάν, το Ιράκ ή την Βόρειο Κορέα. Αυτά είναι εύκολα, για το Ιράκ δεν θες καν βίζα, απλώς διασχίζεις τα σύνορα από την Τουρκία", σημείωσε ο Hughes. "Οι πραγματικά δύσκολοι προορισμοί ήταν μέρη σαν το Ναούρου, τις Μαλδίβες ή τις Σεϊχέλες, νησιωτικά συμπλέγματα στα οποία κινδυνεύεις ακόμη και από πειρατές".
Για να περάσει τους ωκεανούς, εκτός από την επιβίβαση σε φορτηγά και αλιευτικά πλοία, έφτασε στο σημείο να κάνει κανό τέσσερις ημέρες με ψαράδες, για να περάσει από τη Σενεγάλη στο Πράσινο Ακρωτήρι, όπου και εν τέλει, συνελήφθη. Φυλακή έκανε και στο Κογκό για έξι ημέρες, κατηγορούμενος για κατασκοπεία.
Η μεγαλύτερη ωστόσο δυσκολία που αντιμετώπισε, είχε να κάνει με την ίδια την οικογένεια του. Η αδερφή του έχασε την μάχη με τον καρκίνο, όταν ο ίδιος είχε ήδη διασχίσει 184 χώρες και του απέμεναν μόλις 17. Παρόλα αυτά, εκείνος κατάφερε να συνεχίσει μέχρι τέλους. Μένει να μάθουμε αν θα μπει και στο πάνθεον των ρεκόρ Guiness.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου