Ποιήτρια, πεζογράφος και αγωνίστρια της Δημοκρατίας

Η λογοτεχνική οικογένεια πενθεί για τον χαμό της Ρούλας Κακλαμανάκη, που τη θεωρούσε δικό της μέλος παρότι προερχόταν από τον χώρο της δικαιοσύνης και της πολιτικής. Εκτιμούσε τον δυναμικό και βιωμένο λόγο της, τη διαυγή και καυστική γραφή της, την ευαισθησία για τα κοινά, τη δικαιοσύνη και το ήθος που διέπνεαν τη ζωή και τη στάση της απέναντι στα πράγματα. Η Ρούλα Κακλαμανάκη έχασε τη μάχη για τη ζωή σε ηλικία 76 ετών το Σάββατο, στο νοσοκομείο «Αλεξάνδρα» όπου νοσηλευόταν για σύντομο χρονικό διάστημα με εγκεφαλίτιδα.

Οι συγγραφείς έλεγαν ότι η Κακλαμανάκη ήταν πρωτίστως ποιήτρια και πεζογράφος, δοκιμιογράφος, άνθρωπος των γραμμάτων. Όχι αδίκως, αφού η συγγραφική της παραγωγή ήταν μεγάλη - 22 βιβλία (ποίηση, πεζογραφία, μελέτες, βιογραφίες) και συμμετοχές σε πολλά συλλογικά έργα. Ακόμη και η πρώτη της εμφάνιση στη λογοτεχνία, με την ποιητική συλλογή «Σήμερα», χρονολογείται το 1973, όταν υπηρετούσε στο δικαστικό σώμα. Ελάχιστα χρόνια μετά, υπερασπιζόμενη το κύρος, την ανεξαρτησία και τη δημοκρατία στον χώρο της δικαιοσύνης, εξαναγκάστηκε σε παραίτηση με αφορμή την υπόθεση Πόλε. Εκείνη η άτεγκτη στάση της έκαναν τον Ανδρέα Παπανδρέου να τη συμπεριλάβει στην πρώτη κυβέρνησή του.

Από το 1981 έως το 1989 εξελέγη δύο φορές βουλευτής της Α' Αθηνών και χρημάτισε υφυπουργός Κοινωνικών Ασφαλίσεων (1981-1986) και Παιδείας (1988). Αγωνίστρια καθώς ήταν (αν και δικαστής είχε λάβει ενεργό μέρος εναντίον της χούντας, βοηθώντας αντιστασιακούς) και με βαθύ το αίσθημα της δικαιοσύνης και της εθνικής συμφιλίωσης, από τη θέση της ως υφυπουργού Κοινωνικών Ασφαλίσεων, είχε δώσει μάχη εντός και εκτός Ελλάδας, με διμερείς συμβάσεις κ.λπ., καταφέρνοντας να εξασφαλίσει σύνταξη στους πολιτικούς πρόσφυγες από το ανατολικό μπλοκ. Η ρήξη της με το ΠΑΣΟΚ ήρθε το 1989, όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου τη διέγραψε μαζί με τους Αντώνη Τρίτση και Γεώργιο Μαγκάκη επειδή ήταν απόντες από την ψηφοφορία εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση.

Έχοντας πίσω και το πρώτο της μυθιστόρημα, «Η άμβλωση στο Β' Τριμελές», η Ρούλα Κακλαμανάκη αφοσιώθηκε στη συγγραφή, αφιερώνοντας πολλά δοκίμιά της στη δικαιοσύνη, με τελευταίο «Το ευάλωτο σώμα της δικαιοσύνης», για τα κακώς κείμενα της δικαιοσύνης, την ανεπάρκεια των θεσμών και τη διαφθορά των λειτουργών. «Το πρόβλημα της δικαιοσύνης βρίσκεται στο σημείο της αναζήτησης ως επιτακτική ανάγκη νέων μεθόδων, από την ήσσονα σχετικότητα ως την ουτοπία», κατέληγε.

Έγραψε για τα δικαιώματα της γυναίκας, για το πέρασμά της από την υποτέλεια στη χειραφέτηση («Η γυναίκα χθες και σήμερα, ισονομία, ισότητα, αλλά και διαφορετικότητα», «Κέδρος», 2007), αλλά και βιογραφίες (Ανδρέας Παπανδρέου, Γιώργος Γεννηματάς, Γιάννης Ρίτσος). Μεταξύ άλλων έχει γράψει επίσης τα «Αναδρομικός θάνατος», «Τόλμησε να νικήσεις», «Οι γάμοι της Ροζαλίας», «Ας αγαπιόμαστε, ανθισμένη κερασιά», «Στα κύματα του Δούναβη», «Η κοινή μας φούγκα: Ανθολογία νέων Ούγγρων ποιητών» κ.ά.

Η άλλοτε, από το 1965, δικηγόρος και δικαστής πρωτοστάτησε και στην ίδρυση της Εταιρείας Συγγραφέων, της οποίας υπήρξε δραστήριο μέλος και αντιπρόεδρος. Βοήθησε επιτυχώς στη συνέχιση της τιμητικής σύνταξης των συγγραφέων και κατέβαλλε μεγάλες προσπάθειες για τη θέσπιση της επαγγελματικής σύνταξής τους, την οποία δυστυχώς δεν πέτυχε. Διετέλεσε και πρόεδρος της Πανελλήνιας Πολιτιστικής Κίνησης.

ethnos.gr