Δάσκαλος επί είκοσι πέντε συναπτά έτη (σήµερα του 34ου
Δηµοτικού Σχολείου Θεσσαλονίκης) ο Ισίδωρος Ζουργός έχει γράψει την τελευταία
δεκαπενταετία έξι µυθιστορήµατα που απλώθηκαν σε δύο χιλιάδες επτακόσιες σελίδες.
Παράλληλα, µετρά περισσότερες από εκατό χιλιάδες πωλήσεις βιβλίων του, γεγονός
που τον καθιστά έναν από τους πλέον ευπώλητους ανάµεσα στους λεγόµενους νέους
συγγραφείς.
«Οι αριθµοί είναι απλώς χερούλια που σε βοηθούν να πιαστείς. Μια πρώτη µορφή επιβεβαίωσης. Ο κόσµος ανταποκρίνεται αν οι συγγραφείς τού δίνουν πράγµατα που τον συγκινούν», µου έλεγε πριν από τρία χρόνια ο Ισίδωρος Ζουργός, όταν η «Αηδονόπιτά» του είχε «ψήσει» ήδη 17.000 αντίτυπα, πέντε µόλις µήνες από την πρώτη έκδοσή της. Σήµερα, παρά την κρίση – λογοτεχνικής παραγωγής και πωλήσεων – τα «Ανεµώλια», το τελευταίο του (µη ιστορικό αυτή τη φορά) µυθιστόρηµα ξεπέρασε τις 11.000 πωλήσεις δυο µόλις µήνες από την έκδοσή του.
«Οι αριθµοί είναι απλώς χερούλια που σε βοηθούν να πιαστείς. Μια πρώτη µορφή επιβεβαίωσης. Ο κόσµος ανταποκρίνεται αν οι συγγραφείς τού δίνουν πράγµατα που τον συγκινούν», µου έλεγε πριν από τρία χρόνια ο Ισίδωρος Ζουργός, όταν η «Αηδονόπιτά» του είχε «ψήσει» ήδη 17.000 αντίτυπα, πέντε µόλις µήνες από την πρώτη έκδοσή της. Σήµερα, παρά την κρίση – λογοτεχνικής παραγωγής και πωλήσεων – τα «Ανεµώλια», το τελευταίο του (µη ιστορικό αυτή τη φορά) µυθιστόρηµα ξεπέρασε τις 11.000 πωλήσεις δυο µόλις µήνες από την έκδοσή του.
Η ΑΡΧΗ. Γεννημένος στη Θεσσαλονίκη στις 6 Ιουνίου 1964, σπούδασε στην Παιδαγωγική Ακαδηµία της Φλώρινας. Αναµετριέται για πρώτη φορά µε τα κείµενα στα 1984 γράφοντας για τη στήλη «Τα Νέα της Ακαδηµίας» στην τοπική εφηµερίδα υπό την καθοδήγηση του καθηγητή του, λογοτέχνη Μίµη Σουλιώτη. Ακολουθεί ο Στρατός, διδασκαλική θητεία στην Κεφαλονιά και τη Λήµνο και επιστροφή στη Θεσσαλονίκη όπου ζει «Αναπνέοντας κιµωλία» (σύµφωνα µε τον τίτλο συλλογικής έκδοσης κειµένων 14 εκπαιδευτικών το 1996 .
«Εξετάσεις ή scripta manent», τιτλοφορεί το πρώτο του
εκδοθέν (σε συλλογική εργασία) κείµενο ο δάσκαλος του 36ου τότε ∆ηµοτικού
Σχολείου Θεσσαλονίκης Ισίδωρος Ζουργός. «Πανελλήνιες, λοιπόν (σκέτο Πανελλήνιες
χωρίς το εξετάσεις, έτσι ήταν το χαϊδευτικό τους)», θυµόταν στο κείµενό του.
«Πήγαινα στο
σχολείο για τις Πανελλήνιες, διάβαζα µόνο για τις Πανελλήνιες, πήγαινα
φροντιστήριο κι έκανα ιδιαίτερα µόνο για τις Πανελλήνιες. ∆ιαµόρφωσα το δωµάτιο
όπου έµενα κατάλληλο για διάβασµα εξετάσεων και κρέµασα στους τοίχους διάφορες
επιγραφές, όπως: Οποιος δε σπέρνει δε θερίζει, Ξέχνα τη Λίτσα κι αγάπησε τη
Κβαντοµηχανική, κι άλλα τέτοια ευτράπελα».
«Και ύστερα πάλι καινούργιες βαθµίδες και σκαλοπάτια, εξετάσεις, µεταφορές, περίοδοι, πτυχιακή και πάει λέγοντας. Και όταν όλα πια τελείωσαν, δεν άνοιξα ποτέ πια κανένα βιβλίο», έγραφε. «Ποιος ο λόγος; ∆ε µου ζητάει κανείς πια να γράψω κάτι σ’ ένα κοµµάτι χαρτί. Μόνο αιτήσεις (µε ένα στιλό). Ξεχώρισα όµως τέσσερα καλά στιλό για την κόρη µου, όταν έρθει η ώρα...».
«∆ιαβάζετε ακόµα και τις οδηγίες χρήσης των απορρυπαντικών», συµβουλεύει σήµερα τους µεγάλους. Στους µαθητές του προτιµά απλώς να διδάσκει τη φιλαναγνωσία. «Τους διδάσκω να µυρίζουν τα βιβλία, να τα αγγίζουν, να τα έχουν προσκεφάλι». Στην πρώτη παρουσίαση του βιβλίου «Σκιά της πεταλούδας» σε βιβλιοπωλείο της Θεσσαλονίκης δεκάδες µαθητές του έκαναν κερκίδα. Φώναζαν, έτρεχαν ανάµεσα σε βιβλία και βιβλιόφιλους.
Στα 1995 έχει ήδη γράψει και εκδώσει το πρώτο του µυθιστόρηµα υπό τον τίτλο «Φράουστ».
Το 2000 εκδίδονται τα «Αποσπάσµατα από το βιβλίο του Ωκεανού» και ακολουθεί το 2002 «Η ψίχα εκείνου του καλοκαιριού». «Επος της παιδικής ηλικίας» το χαρακτηρίζει ο ίδιος και το βιβλίο, εννέα χρόνια από την πρώτη του έντυπη έκδοση.
Το 2005 έρχεται η «Σκιά της πεταλούδας», ένα ογκώδες (693 σελίδες) ιστορικό µυθιστόρηµα, που µέρος του εκτυλίσσεται στη Μακεδονία των αρχών του 20ού αιώνα.
«Ο Ζουργός είναι συµµαθητής µου….
Κανονικός άνθρωπος.∆άσκαλος, ακοµµάτιστος, της µεταπολιτευτικής γενιάς, ούτε ήρωας µε συνδικαλιστικά και αγωνιστικά εύσηµα, ούτε σε κλίκες των απ’ έξω. Στη σκιά της πεταλούδας µεγαλωµένος» που µετρούσε τις νύχτες του στην πόλη σελίδα - σελίδα µε τη «Σκιά της πεταλούδας»
Ηταν η ίδια περίοδος που το ∆ιαδίκτυο είχε γεµίσει µε άκρως επαινετικά σχόλια για τον λυρισµό της γραφής, τη γνώση της ιστορίας, τα καλολογικά στοιχεία του κειµένου. Τότε ο Ζουργός έγραφε πως «οι νεκροί έγιναν χιλιάδες, έγιναν νιφάδες που πέφτοντας έλιωναν αθόρυβα».
Ακολουθεί η «Αηδονόπιτα», µε τον ιδιότυπο τίτλο, φράση των Ελλήνων του 19ου αιώνα, της ιστορικής εποχής που καταγράφει το βιβλίο και δήλωνε το ανέφικτο, το άπιαστο ιδανικό της οµορφιάς, τη ραχοκοκαλιά των ονείρων και τη σχέση τους µε το αδύναµο του ανθρώπου.
Ο Ζουργός γεµίζει 597 σελίδες αυτή τη φορά εγκαταβυθιζόµενος στη βαθύτερη ιστορία στα χρόνια στα οποία ξεκινούν οι υπόνοιες περί εθνικιστικών εξάρσεων. «Πάντα υπήρχε τάση εξιδανίκευσης του παρελθόντος σε σχέση νοήµατος µε το σήµερα. Τον 19ο αιώνα υπήρχε νοηµατοδότηση της ζωής. Εκείνες οι εποχές ήταν λιγότερο επώδυνες υπαρξιακά. Σήµερα, κάτι πρέπει να βρούµε για να συντηρούµαστε. ζόφου όλων µας έχει την Ιστορία ως Αρνείται κατηγορηµατικά το απολιτίκ που του καταλογίζουν. ∆ηλώνει πως θεωρεί παγίδα τον εγκλωβισµό της λογοτεχνίας στην επικαιρότητα. Οσο για το πολιτικό στοιχείο; Ισχυρίζεται πως υπάρχει µε τον χαρακτήρα της ταξικής ανισότητας. «Οι ήρωές µου βρίσκονται εγκλωβισµένοι στη σκιά της ταξικής τους µοίρας. Κανείς δεν κατάφερε να ξεφύγει από την ταξική του µοίρα»
«Είµαι της γενιάς των κοµπάρσων. Ούτε ήρωες, ούτε αντιήρωες. Σ’ όλους τους τοµείς. Είµαι περισσότερο θλιµµένος και λιγότερο αγανακτισµένος» έλεγε πρόσφατα.
«Και ύστερα πάλι καινούργιες βαθµίδες και σκαλοπάτια, εξετάσεις, µεταφορές, περίοδοι, πτυχιακή και πάει λέγοντας. Και όταν όλα πια τελείωσαν, δεν άνοιξα ποτέ πια κανένα βιβλίο», έγραφε. «Ποιος ο λόγος; ∆ε µου ζητάει κανείς πια να γράψω κάτι σ’ ένα κοµµάτι χαρτί. Μόνο αιτήσεις (µε ένα στιλό). Ξεχώρισα όµως τέσσερα καλά στιλό για την κόρη µου, όταν έρθει η ώρα...».
«∆ιαβάζετε ακόµα και τις οδηγίες χρήσης των απορρυπαντικών», συµβουλεύει σήµερα τους µεγάλους. Στους µαθητές του προτιµά απλώς να διδάσκει τη φιλαναγνωσία. «Τους διδάσκω να µυρίζουν τα βιβλία, να τα αγγίζουν, να τα έχουν προσκεφάλι». Στην πρώτη παρουσίαση του βιβλίου «Σκιά της πεταλούδας» σε βιβλιοπωλείο της Θεσσαλονίκης δεκάδες µαθητές του έκαναν κερκίδα. Φώναζαν, έτρεχαν ανάµεσα σε βιβλία και βιβλιόφιλους.
Στα 1995 έχει ήδη γράψει και εκδώσει το πρώτο του µυθιστόρηµα υπό τον τίτλο «Φράουστ».
Το 2000 εκδίδονται τα «Αποσπάσµατα από το βιβλίο του Ωκεανού» και ακολουθεί το 2002 «Η ψίχα εκείνου του καλοκαιριού». «Επος της παιδικής ηλικίας» το χαρακτηρίζει ο ίδιος και το βιβλίο, εννέα χρόνια από την πρώτη του έντυπη έκδοση.
Το 2005 έρχεται η «Σκιά της πεταλούδας», ένα ογκώδες (693 σελίδες) ιστορικό µυθιστόρηµα, που µέρος του εκτυλίσσεται στη Μακεδονία των αρχών του 20ού αιώνα.
«Ο Ζουργός είναι συµµαθητής µου….
Κανονικός άνθρωπος.∆άσκαλος, ακοµµάτιστος, της µεταπολιτευτικής γενιάς, ούτε ήρωας µε συνδικαλιστικά και αγωνιστικά εύσηµα, ούτε σε κλίκες των απ’ έξω. Στη σκιά της πεταλούδας µεγαλωµένος» που µετρούσε τις νύχτες του στην πόλη σελίδα - σελίδα µε τη «Σκιά της πεταλούδας»
Ηταν η ίδια περίοδος που το ∆ιαδίκτυο είχε γεµίσει µε άκρως επαινετικά σχόλια για τον λυρισµό της γραφής, τη γνώση της ιστορίας, τα καλολογικά στοιχεία του κειµένου. Τότε ο Ζουργός έγραφε πως «οι νεκροί έγιναν χιλιάδες, έγιναν νιφάδες που πέφτοντας έλιωναν αθόρυβα».
Ακολουθεί η «Αηδονόπιτα», µε τον ιδιότυπο τίτλο, φράση των Ελλήνων του 19ου αιώνα, της ιστορικής εποχής που καταγράφει το βιβλίο και δήλωνε το ανέφικτο, το άπιαστο ιδανικό της οµορφιάς, τη ραχοκοκαλιά των ονείρων και τη σχέση τους µε το αδύναµο του ανθρώπου.
Ο Ζουργός γεµίζει 597 σελίδες αυτή τη φορά εγκαταβυθιζόµενος στη βαθύτερη ιστορία στα χρόνια στα οποία ξεκινούν οι υπόνοιες περί εθνικιστικών εξάρσεων. «Πάντα υπήρχε τάση εξιδανίκευσης του παρελθόντος σε σχέση νοήµατος µε το σήµερα. Τον 19ο αιώνα υπήρχε νοηµατοδότηση της ζωής. Εκείνες οι εποχές ήταν λιγότερο επώδυνες υπαρξιακά. Σήµερα, κάτι πρέπει να βρούµε για να συντηρούµαστε. ζόφου όλων µας έχει την Ιστορία ως Αρνείται κατηγορηµατικά το απολιτίκ που του καταλογίζουν. ∆ηλώνει πως θεωρεί παγίδα τον εγκλωβισµό της λογοτεχνίας στην επικαιρότητα. Οσο για το πολιτικό στοιχείο; Ισχυρίζεται πως υπάρχει µε τον χαρακτήρα της ταξικής ανισότητας. «Οι ήρωές µου βρίσκονται εγκλωβισµένοι στη σκιά της ταξικής τους µοίρας. Κανείς δεν κατάφερε να ξεφύγει από την ταξική του µοίρα»
«Είµαι της γενιάς των κοµπάρσων. Ούτε ήρωες, ούτε αντιήρωες. Σ’ όλους τους τοµείς. Είµαι περισσότερο θλιµµένος και λιγότερο αγανακτισµένος» έλεγε πρόσφατα.
«Πριν από την
οικονοµική κρίση µ’ ενοχλούσε η ηθική και αισθητική κατάρρευση. Βιώσαµε ως
γενιά πολλές εγκατακρηµνίσεις ζώντας σε κοινωνίες χωρίς αξιολογικούς
µηχανισµούς. Τώρα ξυπνήσαµε. Ισως είναι µια ευκαιρία να ενηλικιωθούµε».
«Για τον Ζουργό δεν είναι το ιστορικό συµβάν που καθορίζει την εσωτερική εξέλιξη των ηρώων του, αλλά αντιθέτως είναι το άτοµο που αναζητά τον εαυτό του µέσα σε µια εποχή κι έναν τόπο.
«Για τον Ζουργό δεν είναι το ιστορικό συµβάν που καθορίζει την εσωτερική εξέλιξη των ηρώων του, αλλά αντιθέτως είναι το άτοµο που αναζητά τον εαυτό του µέσα σε µια εποχή κι έναν τόπο.
Oι ΗΡΩΕΣ του
Αυτό ακριβώς κάνουν και οι ήρωές του, σύγχρονοι
πενηντάρηδες, στο µοναδικό σύγχρονο και µη ιστορικό του µυθιστόρηµα, τα
«Ανεµώλια», που σαρώνει ήδη σε πωλήσεις (ξεπέρασε τις 6 εκδόσεις σε δυο µήνες)
και δεν ήρθε ακόµη καλοκαίρι και η ανάγνωση στην παραλία, σαν αυτές στις οποίες
κινούνται οι πέντε οµηρικοί του ήρωες µε το ιστιοπλοϊκό τους. Το έλεγε άλλωστε
και πριν να το γράψει: «Θέλω να αναζητήσω τους ανθρώπους τού σήµερα όταν
κλείνουν οι ηλεκτρικές συσκευές. Το φανταστήκατε ποτέ;».
Το φαντάστηκε πάντως ο ευφάνταστος λεξιλάγνος δάσκαλος Ισίδωρος Ζουργός µε τα οµηρικά «Ανεµώλια» του – τα λόγια του ανέµου, τα µάταια, τα ανώφελα που αρθρώνουν οι νεοέλληνες πρωταγωνιστές του. «Αρσενικά απελπισµένοι», υπαρξιακά µηδενισµένοι, πολιτικά καταργηµένοι και εκδοτικά πρωταθλητές.
Το φαντάστηκε πάντως ο ευφάνταστος λεξιλάγνος δάσκαλος Ισίδωρος Ζουργός µε τα οµηρικά «Ανεµώλια» του – τα λόγια του ανέµου, τα µάταια, τα ανώφελα που αρθρώνουν οι νεοέλληνες πρωταγωνιστές του. «Αρσενικά απελπισµένοι», υπαρξιακά µηδενισµένοι, πολιτικά καταργηµένοι και εκδοτικά πρωταθλητές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου