Μοιρολόγια

*του Γιώργου Λακόπουλου

 Η Ελλάδα ζει δυο πραγματικότητες. Τη μια, την περιέγραψε ανάγλυφα χθες ο διοικητής της κεντρικής τράπεζας. Η χώρα καταρρέει και ας την έχουν «σώσει» κάμποσες φορές μέχρι τώρα. Οι προβλέψεις είναι τραγικές: η ύφεση θα συνεχιστεί, η ανεργία θα μεγαλώνει, τα εισοδήματα θα συρρικνώνονται, η διεθνής θέση της θα επιδεινώνεται. Ή ακολουθεί συντεταγμένη πορεία στην Ευρώπη, ή γίνεται ανατολίτικη περιφέρεια. Αυτή είναι η μία πραγματικότητα.

Η άλλη είναι μια ιδιότυπη πραγματικότητα με χαρακτηριστικά ομαδικού αυτοχειριασμού. Ενώ στην ιστορία των λαών η πολιτική τούς βγάζει από τα αδιέξοδα, στην Ελλάδα η πολιτική απειλεί να δώσει τη χαριστική βολή. Ενώ στις δημοκρατίες οι εκλογές απολήγουν σε λύση, στην Ελλάδα τείνουν να απολήξουν σε πρόβλημα. Αν οι δημοσκόποι μετράνε σωστά, στις προσεχείς κάλπες οι πολίτες ετοιμάζονται να ανατινάξουν το πολιτικό σύστημα.

Για να φέρουν κάτι άλλο στη θέση του; Οχι, για να μη φέρουν τίποτε! Δεν θα ψηφίσουν νέες δυνάμεις αλλά καιροσκοπικά σχήματα, ακραίους ή και αλαφροΐσκιωτους. Οχι γιατί έχουν προγράμματα και θα λύσουν τα προβλήματα. Αλλά για να τιμωρήσουν τα κόμματα που κυβέρνησαν. Δεν θα ψηφίσουν καλύτερους πολιτικούς. Αντίθετα, προτίθενται να αναδείξουν χειρότερους. Αν η απερχόμενη Βουλή είχε μετριότητες, η επόμενη ίσως έχει και πρόσωπα του σχοινιού και του παλουκιού.

Εντελώς παράλογα κατασκευάζεται μια νέα πολιτική τάξη πάνω στο μίσος, τις ύβρεις και τον διχασμό. Στήνονται πολιτικές καριέρες με βάση την μπουρδολογία, τη δημαγωγία και τον καιροσκοπισμό. Απίθανοι τύποι, γνωστής ποιότητας στοιχεία με παρελθόν και ακραίες ή λούμπεν πεποιθήσεις εμφανίζονται - δημοσκοπικά τουλάχιστον - ως οι εκλεκτοί του λαού. Τι υπόσχονται; Άλλος να στήσει κρεμάλες στο Σύνταγμα, άλλος να καταγγείλει τους δανειστές, άλλος να εκστρατεύσει κατά της ευρωζώνης και άλλος απλώς να τιμωρήσει τους υπόλοιπους.

Συμπέρασμα; Ο Θεός να βάλει το χέρι του. Αρκετοί πολίτες δείχνουν να μπαίνουν αψήφιστα σε έναν κύκλο συλλογικής αυτοκαταστροφής. Αντί με την ψήφο τους να απαξιώσουν συγκεκριμένα πρόσωπα για τον βίο και την πολιτεία τους, θα απαξιώσουν τα μεταπολιτευτικά κόμματα και τη Βουλή. Αλλά αν διαλυθεί το πολιτικό σύστημα και η χώρα περιέλθει στα χέρια των ατάκτων, θα καταλήξει σε αυτό που έλεγε ο Κολοκοτρώνης: «Όποιος μείνει πίσω ας ακούει των γυναικών τα μοιρολόγια».