Το τέλος ποιό θα 'ναι...

Είναι οι λέξεις μικρές και ανούσιες και οι μνήμες τεράστιες για να ταιριάξουν και να σχηματίσουν όσα η ψυχή θέλει να ζωγραφίσει. 

Κανένα στόμα δε θα μπορέσει να φυτέψει όσα ο κήπος άνθησε για να ψηλώσουν κορμιά, χορεύοντας ανάμεσα σε μητρικές αγκαλιές και χάδια πατρικά, που όμοια ως το άλλοτε δεν υπάρχουν. 

Τι να ψάξεις και τι να βρεις, όταν όλα όσα ποθείς τα έχεις, μέχρι να τρομάξεις πως τα χάνεις… απλά θωρείς και δεν τα βλέπεις. 

Μυρίζει το χώμα απ' τη βροχή και στάζει στο πεζούλι το δάκρυ της… Κοιτάς. Μονάχος είσαι. Ακουμπάς τη σταγόνα στο χέρι. Κι είναι η δύναμή της πιο μεγάλη από τη θέλησή σου. Τολμάς; Την αφήνεις να κυλήσει…. 

Ταξίδι ατελείωτο σε πόσα πώς και γιατί, για να φτάσεις στο λιμάνι της αρχής. 

Τέλος ψάχνεις με προσμονή κάθε στιγμή, μια άλλη στιγμή να ‘ρθει. Απλά γιατί ποτέ δεν κατέκτησες την κάθε στιγμή, δική σου. 

Τέλος όμως δεν υπάρχει. Μόνο πάντα μια αρχή. Η ίδια αρχή. Τον ίδιο δρόμο να διαβείς, μέχρι φίλο σου να τον κάνεις. 

Ψάχνεις και αναζητάς και πολεμάς για κάθε άγνωστο δικό σου να το κάνεις, κι εσύ ξεπουλιέσαι στο ίδιο σου το είδωλο απέναντι στον καθρέπτη. 

Και το πρόσωπο παραμένει γερασμένο απο γεννησιμιού του, γιατί οι μάχες είναι άνισες και πάντα με αντίπαλο το ανίκητο, το ίδιο το εγώ σου…

 Τα χρώματα, τις μυρωδιές, τους ήχους δεν τα βάζουμε σε ζυγαριές.... τα βάζουμε στις στιγμές μας... Όποιος την απεραντοσύνη πάει να μετρήσει - να ζυγιάσει-, είναι καταδικασμένος στην μετριότητα να μείνει και ζωή δική του, να μην απολαύσει..., είπε κάποτε μια γνώριμη φωνή μου.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία από το ίδιο σου, το δικό σου χαμόγελο στην μοναχικότητά σου. Εκεί είναι ο ορίζοντας της νέας σου αρχής, στη δική σου αυτόφωτη ευτυχία. 

Σε ποιο άλλο λιμάνι να βρεις αυτό που ψάχνεις, όταν δεν αναγνωρίζεις αυτό που χρόνια κουβαλάς στις αποσκευές των ταξιδιών σου…

Σε χαρά και λύπη. Σε δάκρυ και χαμόγελο, θυμήσου απλά… 

Η μυρωδιά από το χώμα της αυλής, ήταν ίδια. Η μυρωδιά από το μαγειρευτό φαγητό στο τραπέζι, ήταν ίδια. Η μυρωδιά από τα ρούχα τα παιδικά, ήταν ίδια…

Και σ΄ αυτή τη μυρωδιά, εσύ αναζητούσες την αρχή σου… 

η συνέχεια γράφεται τελικά απο το δικό σου χέρι στη ζωή και το τέλος, όταν εσύ το επιτρέψεις αυτό να έρθει.