Επιστροφή με... ποδιά σε ξύλινα θρανία

Εδώ και δύο χρόνια τα όσα περιγράφονται στο βιβλίο «Το παλιό σχολείο» «αναβιώνουν» στο 5ο Δημοτικό Βριλησσίων μέσα από το «Μουσείο Μαθητικής Ζωής»

Ξεκίνησαν γράφοντας ένα βιβλίο γεμάτο σχολικές εικόνες, θύμησες και ξεχασμένα αντικείμενα το μεράκι, ωστόσο, της Γιολάντας Τσορώνη - Γεωργιάδη και της Άντας Ευαγγέλου περίσσευε...

 

Όταν το τέλειωσαν, έκαναν το βιβλίο... μουσείο, μεταμορφώνοντας δύο αίθουσες ενός σημερινού Δημοτικού στα Βριλήσσια. Εκεί βρήκαν όλα τη θέση τους: η έδρα διδασκαλίας, η βέργα, το κουδούνι, η μαθητική ποδιά, η σάκα, η πλάκα και το κοντύλι, τα τετράδια, η κασετίνα, η πένα, ο κοντυλοφόρος και το μελανοδοχείο, το ξύλινο πράσινο θρανίο, η σόμπα, ο μαυροπίνακας, το αριθμητήριο.

 

Και δίπλα τους, χάρτες, καρτέλες διδασκαλίας, φωτογραφίες από τα μαθήματα αλλά και από εκδρομές καθώς και μαρτυρίες με αναμνήσεις από τον Νίκο Καζαντζάκη, τον Παντελή Πρεβελάκη, τη Ζωρζ Σαρρή, την Αλκη Ζέη...

Εδώ και δύο χρόνια τα όσα περιγράφονται στο βιβλίο των δύο εκπαιδευτικών «Το παλιό σχολείο» «αναβιώνουν» μάλιστα στο 5ο Δημοτικό Βριλησσίων μέσα από το «Μουσείο Μαθητικής Ζωής» και ταξιδεύουν τους επισκέπτες του στις σχολικές αίθουσες της μεταπολεμικής Ελλάδας. Το μεράκι δύο δασκάλων για τη δημιουργία ενός μουσείου που «δένει» το χθες με το σήμερα αποζημιώνει τους επισκέπτες του, αφού τα εκθέματα είναι μοναδικά και αποτυπώνουν ανάγλυφα τη σχολική ζωή του περασμένου αιώνα.

Η Γιολάντα Τσορώνη και η Άντα Ευαγγέλου, που διδάσκουν στο συγκεκριμένο σχολείο, αποφάσισαν να προχωρήσουν στη δημιουργία του μουσείου μέσα στον σχολικό χώρο για να διδάξουν πρώτα τους δικούς τους μαθητές και μετά όσους το επισκέπτονται την ιστορία του σχολείου, καθώς και τις αξίες της κάθε εποχής.

«Για τη συγκέντρωση του υλικού επισκεφτήκαμε παλαιοπωλεία, παλιές βιβλιοθήκες και παλιά σχολεία, ενώ ζητήσαμε και από τους γονείς των μαθητών να εμπλουτίσουν τα εκθέματα με προσφορές προσωπικών τους αντικειμένων. Τη μεγαλύτερη δυσκολία τη συναντήσαμε στην αναζήτηση των ξύλινων θρανίων τα οποία χρειαζόμασταν προκειμένου να αναπαραστήσουμε το σχολικό περιβάλλον των μεταπολεμικών ετών. Τελικά τα βρήκαμε στο Παράλιο Άστρος Κυνουρίας, μας παραχωρήθηκαν από το σχολείο της περιοχής και ''ταξίδεψαν'' ως εδώ», λέει στο «Έθνος» η κ. Γιολάντα Τσορώνη - Γεωργιάδη.

Εκτός από τη λειτουργία του μουσείου, που «αναπτύσσεται» σε δύο σχολικές αίθουσες, κάθε Τετάρτη πραγματοποιούνται και εκπαιδευτικά προγράμματα για σχολεία.

Οι δύο δασκάλες στο α' μέρος μέσα από μία αφήγηση, σαν παραμύθι, παρουσιάζουν στα παιδιά πώς ήταν το σχολείο, τα καθήκοντα και τις υποχρεώσεις του δασκάλου, συζητούν για τα εκθέματα, δραματοποιούν τιμωρίες και δείχνουν το φωτογραφικό υλικό που με τόσο κόπο και προσπάθεια συγκεντρώθηκε.

Στο β' μέρος του προγράμματος περιδιαβαίνουν τον χώρο με τις βιτρίνες και τα σχολικά εκθέματα, ενώ βάσει φωτογραφικού υλικού, που έχει διατεθεί από την Actionaid, παραλληλίζουν τις συνθήκες διδασκαλίας και εκμάθησης στην Ελλάδα προ 30 ετών και τις σημερινές σε Αφρική και Ασία, όπου παρατηρούνται απίστευτες ομοιότητες.

«Να συνειδητοποιήσουν τα παιδιά πως και με πενιχρά μέσα μπορεί κανείς να αγωνίζεται για ένα καλύτερο αύριο. Να αντιληφθούν ότι το χθες των παππούδων τους είναι το σήμερα για τους μαθητές των υπανάπτυκτων χωρών», λέει η κ. Αντα Ευαγγέλου.

Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα ολοκληρώνεται με τη βοήθεια ενός εθελοντή δασκάλου, που αναλύει τον τρόπο με τον οποίο έφτιαχναν τα παιδιά τα παιχνίδια τους. Τους κάνει βόλους από λάσπη, τόξο από αγριελιά, χαρταετό, τόπι από κουρέλια, σφεντόνα από γλώσσα παπουτσιού...

Το «Μουσείο Μαθητικής Ζωής» αποτελεί μια πηγή γνώσης και για τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς, εφόσον στις προθήκες του βρίσκονται προσωπικοί φάκελοι παλιών δασκάλων με όλα τα στοιχεία τους από τα πολιτικά τους φρονήματα μέχρι τις ηθικές αμοιβές από τις αξιολογήσεις των επιθεωρητών, αλλά και τις ασθένειες που ενδεχομένως τους ταλαιπωρούσαν.

Πηγή:kemanetzi@pegasus.gr